//
.
.
.

ruhunun
her katında,
katmanlarında
hissedebilmeli insan
yüreğinin sevgiye açılan pencerelerini
ve çiçeklenebilmeli renk, renk dört mevsim...

/

sakın
ola eğme,
eğme başını,
kaçırma bakışını
suskunluğun sussun,
dilin, yüreğin uçuşsun artık

,

ne
sonuna bahar,
ne de baharına ilk ol
dalında tomurcuksa aşk
sen toprağın rengine, göğüne
yediveren gün ol, bereket ol, güneş ol, eş ol

,

kaç
yaprak,
kaç bahar eksildik
ömrümüzden görmüyor musun
sokulamadıktan sonra yürek yüreğe
dokunamadıktan sonra gözler, gözlere neyleyim nefesi

,

vakit
henüz sen,
sevişmek henüz aşk’ken
en çıplak, en doğurgan halinle
sür “seni seviyorum” diyen nefesini, nefsime
sere serpe sana uzansın dikenini gül bellediğim tüm yollar

,

parolası da,
işareti de biz olsun aşka dair çerçevelerin
sınırsızlık, doyumsuzluk olsun tendeki tüm kaçamaklar
meyleyelim yüreğimizde kamburlaşan tüm “neyleyim” leri
yaşamak çeksin canımız off… ölüm bizi henüz tek geçmeden

/

tutukluk
yapıyorsa akıl,
karıncalaşıyorsa kalp,
mevsim, ister ayaz olsun, ister yaz
ister ekim olsun aylardan ister nisan
prangalaşmadan, özgürce her daim "seni seviyorum" diyebilmeli insan…
.
.
.

//


ilhanaşıcımayısikibinyirmi