Çocukluk düşlerimde uyandım gece gece
Her yer zifiri karanlıkken aydınlandı dünyam
Çitlenbiği dalından koparan
Parke taşlı caddelerde istanbul evleri
Yeşilin türlü rengi
Bütün kediler cihangir kedisi gibi topalak ve besinli
Ciğerci önünde sıralanmaları
Dilencinin az olduğu meydanlar
Çingelerin kurduğu çiçekçi tezgahları
Sabahları fırından gelen taze pogaça kokuları
Turşucu Ahmet’in turşuları
Bir semtten bir semte gitmenin verdiği
Basınköy’den Kasımpaşa’ya varış heyecanı

Denizin iyot kokuları
Galata’nın balıkçıları
Haliç’in mavi suları
Efendisiz siz’siz biz’siz
Konuşmayan şehir insanları
Kadınların özgürce attığı kahkaları
Çocukların ellerindeki topaçları
Ağaçtan erik çalarak paylaşmaları
Kızların sekseklerini bozan erkek çocuklarının topları
Hep beraber oynanan yakar toplar
Anneannemin reçelleri annemin kurabiyeleri
Babamın iş yerindeki mürekkep kokusu
Teyzemin ufak tefek aşkları
Dayımın motosikleti
Abimin düşleri ,
Ablamla olan kıyafet kavgaları
Uzun saçlarımın örülmesi
Sıkılınca kısacık kesilmesi
Annemin terziye diktirdiği döpiyesleri
Dedemin pır pır adını taktığımız kamyoneti
Büyükbabamla Beykoz geceleri
Çakal ulumaları dinlemeler
Ateş böceği ile aydınlanan geceler
Ne aralık hayal oldu bunlar
Yaşandı bitti demek gelmiyor içten
Sanki dün gibi hepsi
Birer birer teşrif ettiler
Geçtiler gözümün önünden
Anılar güzeldir güzel olmasına da
Hüzünlüdür nedense
Geçmişe dönüş yok diye
Aslında hiç hatırlamak istemem
Geçtiler teker teker gözümün önünden
İçim acıdı birden
Beynim, kalbim; onlarda tuhaf oldular
Yine de iyi ki yaşamışım
İyi ki "benim anılarım "olmuşlar
Gülce Şeren
27. Mayıs 2020
Bu şiirimi çocukluğumuzu paylaştığım ablam Şirin Şeren’e armağan ediyorum..