ZELİKA

Zalika
yaşam tam da böyle bir şeydir
sen doğru bildiğin yanlışları kendinde kutsayıp yüceltmeye çalışırken
kendinden eksilenleri asla görmedin
oysa yaşam bu değildi Zalika

belki gerçek düşüncen de bu değildi
ama hiçbir şans tanımadın Tanrı’nın doğruları gösteren vahiylerine

o sana özgürlüğü ve özgürce sevmeyi vaadederken
sen onu sürmüştün tılfindır tepesine

Hail-ül Rahman sofrası gibi sunulmuştu sana
yedi renkte aşk
kut ile doyurulup
Babilin asma bahcelerinden zem şarabından içtin

mest eden şaraba sarhoşluğunu
aşkın önüne geçirerek şeytana yüz döndün Zelika

o gün
Ziggurat anlamıştı artık senin aşka zalimliğini

ayn Zeliha’yla kendini mukayese ettiğini
ve
kıblen olarak bilmen gereken aşkı terk ettiğini

kızdırmış olmalısın ki Tanrıları
emrederek Ziggurat’a yaktırmıştı gehinnom ateşini

aşıklar yakarak bedenlerini
özgür bırakmıştı ruhlarını
alev sen
kor ben olmuştum Zelika

Efkan ÖTGÜN