ay ışığında hiç yürümemiştim
Gökte grimsi..parlak bir tepsi
Caddede bir yalnız adam...
Birde ıslak bir kedi yavrusu...hepsi

Ağaçlar yapraksız...renksiz
Kaldırımlar..ıslak...sessiz
Sokak lambaları rengine küs..
Göz kırpar gibi....yanıp sönmeler..
Ah...İstanbul..
Kaç sevda besledin koynunda..
Kaç acıya şahitlik yaptın sonunda
Kaç firari geçti yedi tependen..

İçimde ince bir sızı..
Dolar dolar boşalır gözüm...
Hafif bir gülümseme belirir...
Dudaklarımda bazı...

Dalda kelebek ömrümüz..
Gül ömürlü gülüşümüz..
Yarım..yamalak düşlerimiz..

Riyadan..yalandan arınmış sokaklar
Tam sırası..
Şimdi sırrımı açasım var sana..
Gün doğmadan..
Sokaklar dolmadan..
Dinler misin..
Ah..simsiyah gece..
senin kadar yalnızım..

Gündüzleri gamzeme sakladığım hüzün...
Kirpiğime gizlediğim damlalar..
Artık özgürsünüz...

Sen..
Umudumu yitirdiğim şehir
Sen..on yedisinde
Aşkı tanıdığım şehir...
Böyle mi bitecekti..
Vefasız..habersiz gidişler
Bu kadar mı kor insana..

Her yağmurdan sonra sokaklardayım
Yağmurla gittin..yağmurla dönersin diye...

Kaç yılım geçti sensiz...
Kaç baharım güneşsiz..çileli
Ben hep seni düşündüm..
Ayrılığı bildim bileli..

Ay devredecek geceyi güneşe..
Yine sokaklar dolacak..
Yine izin kaybolacak..
Kim bilir..bir daha ne zaman yağacak yağmur..
yağmurlu ve rüzgarlı bir günde..
Belki sokağa siner kokun..
Bir çalıya takılır bir telin...
Bir daha ki yağmura ...kim bilir kaç asır var...

H. Işık. 24/5/2020