TUTSAK

Yine girdim çaresizlik tüneline
Labirent çıkmazlara...
Sırtımdaki yükler...
Üstelik rampalar varken önümde.
Yürüdüm, koştum;
bir türlü çıkamadım düze.
Bir tutam ışık yok mu
Hayat tünelinde?

Hiç ben, ben olamadım ki ömrümce.
Elime yüzlerce kağıt aldığım halde
Şu talihin güzelini çekemedim temize...
Tutsaklığın dilinden
günlerce lûgatlar karıştırdım
lâkin,
uyarlayamadım kendi dilime!

Her emelim içimde kaldı, diyemedim.
Her seferinde kapattılar ağzımı dilimi.
Kendimi savunamadan,
açtıkları savaşlarda
ebediyyen tutsak ettiler beni.
Yaktılar, yıktılar düşlerimi.
Bir dönülmeze mahkum ettiler
Kuşatılmış bir kalede tutsak bir kuş gibi!

Her şeyime müdahale ettiler
Dünyadayken cehenneme sürdüler
Ateşlerde yandım, kül oldum.
Üstüme bir tas su dökmediler.
Ne yaptım, ne ettimse
beni, bana geri vermediler.

Neyleyim artık baharı?
Kalmış ömrümün çeyrek zamanı.
Kim bilir bekli de daha azı...

Borç verdiğim hayaller
neden geri gelmiyor?
Yaşamak neden bu kadar zor?