Bir romanın hacmini
gözünde büyütüyorsan
o romana hiç başlamamak
diğerlerine sadakatini yerine getirir,
bir binanın tepesine çıkıp
diğerlerine kendini inandırmak
kimi zaman
atla hadi bağrışlarıyla
bir hayatın aslında
öyle olmadan
son bulmasıdır zaten,
aynı anda defalarca ölüm
kendi sessizliğinde
ıslık çalar üstünkörü
üstelik sadece kuşlara
kuşların bile anlamadığı,
binanın tepesine yükseldiğin gibi
bir ses yükselir çürümeye
ramak kala içinden
seni anlayan kimse
var mıdır acaba
biraz da anlaşılmaktan
utanmak değil midir
suskunluğun,
bir binanın tepesine yükseldiğinizde
hayatın ne kadar da alçak olduğunu
film karelerini zihninizde
birleştirmeden izlersiniz
ne yaşamınız sinemadır
ne yaşamanız,
yerdeki kablolara basmamaya
özen göstererek
son bulur görselliğinizin hikayesi
görmekten başka
nedir ki insan,
bir binanın tepesinden alçalırsınız
kendi romanınızın
hacminden başka
hiçbir şey ifade etmez
çatıya
çatıda
çatıdan...


İlker ÖZDEMİR