(Fasl-ı Muhabbet Şiiri)

Karşılık beklemez verdin sevgini
Sevgisi bitmeyen pınarsın anam.
Peygamberler öyle ücret istemez
Emeği meccanen sunarsın anam.

Çocuk iken hep sırtında taşırdın
Koyunları sağıp sütü pişirdin
Yağmurda ıslanıp bazen üşürdün
Kıvranıp ateşten yanarsın anam.

Kanatsız meleksin daha ne deyim
Evlatlık borcumu nasıl ödeyim
Hoşnut etmek için hizmet edeyim
Hizmetim yeter mi, sınarsın anam…

Doğduk ilk öğretmen idin bizlere
Emeklerken destek oldun dizlere
Yol gösterdin ışık oldun gözlere
Karanlıkta bize fenersin anam.

Fedakârlık yapıp hep bize verdin
Bizler için zora göğsünü gerdin
Neyin var neyin yok ortaya serdin.
Acıyı, bal gibi banarsın anam.

Kokun misler gibi eve sinersin
Evde pervaneler gibi dönersin
Evvel Allah her güçlüğü yenersin
Çözüm üreten bir hünersin anam.

En küçüktüm evde, hiç büyümedim
El bebek gül bebek zılgıt yemedim
Ecel gelmiş idi kal diyemedim
Kevser havuzundan kanarsın anam.

Mezarın köyümde, babam da orda
Ölürsem beni de defnedin burda
Bir gedik açıldı, ev denen ‘sur’da
Dökülen taşlardan sinersin anam.

Ana gibi eşsiz unvan verilmiş
Ayağın altına cennet serilmiş
Sana ‘öf diyen’ler daim yerilmiş
Behlül hayırsızsa kınarsın anam.

10.05.2020