0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
599
Okunma
Gelin kavuşalım, tekrar o üne!
Ner’de kaldı, o güzelim yâdımız?
Ne olursun, sahip çık da o düne
Gayret et ki, aşkla yansın od’umuz?
Kaldır kalbindeki, şüpheyi şek’i
Îman karşısında, şer güçler ne ki
Târih şâhit, bir zamanlar öyle ki
Üç kıtaya birden, hükme derdiniz.
Tatlı dile, gülen yüze kandınız
Düşmanları, “dostum” diye andınız
Ahmet, Mehmet… Yeterlidir sandınız?
Gerisi yok, Müslüman’dır(!) adınız.
Gözü olan kişi, kaşsız olur mu?
Bir canlı düşünün, aşsız olur mu?
Miyarlarca mümin, başsın olur mu?
Hani sizin, halîfeniz/kadınız?
Bir çuval düşünün, tabanı delik
Görevin yapar mı, taş yoksa helik?
Taklid-i îmandan, kurtulun artık
“EY ÎMAN EDELER, ÎMAN EDİNİZ…”! ()
13/05/’20
Hanifi KARA
() Nisâ Sûresi: Âyet: 136
