Seni ne kadar çok sevdiğimi,
Rüzgarlara söylerdim.
Rüzgarlarla birlikte o fısıltılar,
Bilmem kulağına gelir miydi?

Seni ne kadar çok sevdiğimi,
Yağmurlara söylerdim.
Yağmurlarla yere düşen damlalar,
Gözyaşlarımla sana gelir miydi?

Hayalinle beraber yürürdük.
O yorgun, boş kaldırımlarda.
Önümü bir fener gibi aydınlatırdın.
O karanlık, sessiz sokaklarda.

Gece, yıldızım olurdun.
Gündüz, güneşim olurdun.
Kamaşırdı gözlerim seni görünce.
Sanki büyülenirdim saatlerce.

O sessiz kır bahçesinde,
Bir şarkı dinlerdik göz göze.
Çaylarımızı yudumlarken,
Sen ve ben birlikte.

Senin yanında saatler,
Bir nehir gibi akardı.
Her geçen saniyeler,
Zamandan hiç sayılmazdı.

Birlikte geçen zamanı,
Durdurmak isterdim o anı.
Elimden hiçbir şey gelmezdi.
Zaman, rüzgar gibi geçerdi.

Yine o ayrılık vakti,
Çok zamansız gelirdi.
Sensiz geçen vakit,
Sanki bir asır gibiydi.

Gözlerimden kaybolan hayalini,
Beni yalnızlığa terk edip gidişini,
İçimde yanan hasretini,
Bilemezsin, ne kadar acı çektiğimi.

Mustafa Kaynak