Nasıl söylesem i şimdi içim elvermiyor
Gönlüm hicranın ile hasretini demliyor
Can bizarlığında hisleri harman ediyor
Ruh sakinliğinde kalbi acıyla sızlatıyor

Senden gayrı halin baharı çok sarardı
Çiçekler kurudu rengârenk açmaz oldu
Umutlar, gözyaşlarıyla sicim gibi yağdı
Toprak, varlığın adresinde seni anlattı

Anladım ki seni bu kadar sevmemeliyim
Hasretinin acısıyla nefesi vermemeliyim
Canı müddetinden ziyade dilememeliyim
Kanı hükmüyle kalbin sahibine vermeliyim

Şimdi sensizim fersiz gözlerimi neyleyim
Şefkatinin gölgesinde serinliğe hasretim
Artık ben yaşayan ölüyüm cananı neyleyim
Sevginle, silinmeyenlerinle ben seninleyim

Gittin sessizliğinde çaresizce canı verdin
Bilemezdin, ziyadesiyle sen ömür dilerdin
Muhabbetliydin hamiyetinle ne himmettin
Şimdi ölümün adresi olarak mezara girdin

Sensiz hanem, gönül parem ne kadar yalnız
Yatağın mahzunluğunda gözyaşlarını anarız
Hasretinle varız, gecenin ıssızlığına yanarız
Seni yokluğuna, soluksuz duvarlara anlatırız


Mustafa CİLASUN