Yokluklar içinde harabe evde
Bir köşede oturup ağlardı
Yalnız yaşıyordu kimsesiz sahipsiz kalmıştı garip
Ne halini soran olurdu
Nede anlayan yokluklar içinde
kıvrandı garip
yatağı taş idi yorgani çile
hiç birzaman getirmez dile
Bir gün yolum düştü
Bu harebe eve halini hatrını sorayim dedim
oturdu bir taşa ıslandı gözü
bi okadar mağrur manalı sözü
Sevdaya yaralı kanıyor özü
ufuklara dalıp takıldı gözü
yüreğimi yaktı garibin sözü
buruk bir vedayla ayrıldı garip
yıllar geçti aradan yine yolum
düştü
garibi görmeyi istedi gönlüm
evi viraneydi yıkılmış kimse yoktu içinde biraz ilerledim
buruk biçimde bir mezar duruyor tepe başında yaklaşıp bir dua edeyim dedim mezarı görünce yandı yüreğim
bir garip yatıyor ey yolcu yalnız yaşayanlar anlar garibi bir garip doğdu bir garip öldü bu dünya gariplerin dünyası
kendi gibi garipti mezarı virane kalmıştı bir ömür yüreği
onu yaradana dönmüştü garip