Şehre imrenme

la kurban
köyünü koyup gelme
ne güzeldir dağı ovası
çimeni tarlası harmanı
herkes herkesin dermanı
şehir, şehir dediğin ne ki

bitmez derdi çilesi
işçi pazarı iş kuyruğu
tepende patron buyruğu
erzaksız kiler boş kömürlük
suyu para ışığı para ısısı para
ne güç yeter ne takat ne çare

kimse kimsenin kapısını açmaz
kırk yıl aynı binada kal görmez
ne adını bilir ne selam sabahı
hasret kalır yüreğin sılana
tüter burnunda dost yaren
kimse el kol vermez

cafcafı süksesi başa bela
elin yetse de gücün yetmez
ha desen kimse senle gitmez
yoz yaban yabacı yapayalnız
sahte birbirine oyuncu cambaz
kendi deminde buz ayaz

boy versin başak başak tarlalar
yayılsın sürü sürü mal davarlar
açılsın harmanlar alınsın ürünler
şehri doyuranda giydirende sen
bırakma köyünü çocuğa ihtiyara
alın terini aldığın topraklar kutsal

Ahmet Coşkun