Bazen sözcükler düğüm düğüm olurda
Söylemek istediklerini söyleyemezsin.
Bazen gülmek ister gülemezsin
Bazen de ağlamak ister ağlayamazsın.

Yıllar bazılarının yüzünde gülücükler,
bazılarının da kalbinde derin yaralar açar.

Sen hiç yoksulluk nedir bilir misin?
Başkaları istediğini yerken gözünün önünde
Onlara imrenerek baktın mı hiç?
Ya da birileri saraylarında, villâlarında
lüks masalar donatırken,
Türlü türlü yiyeceklerden yerken,
Sen her öğün sofrada bir kuru ekmek,
Yanında az bir katıncakla yetinmeyi bildin mi?
Gardrobunda çeşit çeşit giyecekleri
olanlarlara inat
Bir kat elbise ile yıllarını geçirmenin
zorluğunu tattın mı?
Sefaleti, yoksulluğu, açlığı dibine kadar yaşadın mı arkadaş?

Sen kimsesiz kaldın mı hiç?
Mesela annesiz, babasız, yapayalnız
Hiç geceleri kaderine isyan ederek
Hıçkıra hıçkıra ağladın mı?
Mesela elinden oyuncağı alınmış
bir çocuk gibi
Kala kaldın mı? Bitkin ve çaresiz.
İnsanın burnunun direği sızlar ya,
Senin de burnunun direği sızla dı mı hiç?
Sen hiç derin acılara gark oldun mu arkadaş?

Birilerinin dayıları arkasında dururken
Ne yaparsa yapsın arkasını toplarken
Sen kimsesizliği yaşadın mı?
Elinden tutacak bir dost eli,
Ya da tutunacak bir dal aradın mı?
Sen hiç bazı kapılardan geri çevrildin,
Bazı kapılar da yüzüne kapandı mı?
Çocukluğun, gençliğin, delikanlılığın,
herşeyin gökyüzünde kayan bir yıldız gibi
kayıp gitti mi ellerinden?
Sen hiç çaresizliği, yanlızlığı yaşadın mı arkadaş?

Öyleyse bu dünyada sen değil ben yaşıyorum ben.
Çünkü;
Yoksulluğu da ben, haksızlığı da ben,
Acıyı da ben, çileyi de ben,
Derdi de ben, gamı da ben...
Ben, ben, ben
Her şeyi ben yaşıyorum.

Sen neyi yaşıyorsun ki? ARKADAŞ

Ferhat GÜNAYDIN
Emekli Öğretmen / Şair - Giresun
06 Mayıs 2020