Gençliğimin ilkbaharı sendin.
Farkında olmadan kalbime girdin.
İlk defa senin için yemeden, içmeden kesildim.
Keşke sana olan aşkımı bir bilseydin.

Yıllar su gibi akıp ömrümüzden gitti.
Ne sen, ne de gülümsemen aklımdan silindi.
Birlikte olduğumuz baharın o son günleri.
Gençliğimde yaşadığım baharın en güzel günleriydi.

Bir kez ellerini tutup, gözlerine baksaydım.
Yüreğimdeki aşkımı sana haykırsaydım.
Seninle bir ömür boyu birlikte yaşlansaydım.
Kendimi dünyanın en kısmetli insanı sayardım.

Hayal de olsa seninle olmak çok güzel.
Birlikte geçen bir anlık zaman, bir ömre bedel.
Sana aşık olmak her şeyden çok güzel.
Seninle bu hayatı paylaşmak her şeye bedel.

Sessiz, karanlık geceler arkadaş oldu bana.
Hep duvarlarla dertleşirdim senin yokluğunda.
Derdimi anlayacak kimse yoktu arkamda.
Yıllar böyle geçti kimse varmadı farkıma.

Gençliğimin ilkbaharı, şiirlerde kaldı.
Yaşadığım onca baharın ne tadı, ne de tuzu vardı.
Yüzüm gülse de yüreğim hep kan ağlardı.
Aşkımı ne sen, ne de bir başkası anladı.

Ardından saymadım kaç bahar geçti.
Sensiz geçen baharın ne önemi var ki.
Hepsi renksiz birer resim gibiydi.
Her geçen baharım kıştan farksızdı sanki.

Kim bilir kaç bahar daha ömrüm kaldı?
Sen yoksan hiçbir baharın önemi kalmadı.
Sesimi duyuyorsan, ne olur ver bana bir baharını.
Belki o zaman çıkarırım kaybolan tüm baharlarımın acısını.

Sensiz bahar, susuz bir çöl gibi.
Sensiz yaşamak, her gün ateş gibi yakar içimi.
Şiirlerimi sana yazdım, duyuyor musun beni?
Hiç olmazsa bir şeyler söyle, serinlet şu yaralı yüreğimi.

Artık ikimiz de yaşlandık.
Hayatımızın son baharına yaklaştık.
İçim yanar, hiç baş başa konuşamadık.
Birbirimize çok uzak yaşadık.

İlk aşkımı seninle tattım.
Sana en güzel şiirlerimi yazdım.
Yüreğimde ne varsa seninle paylaştım.
Sen benim ilkbaharım, gençlik aşkım...

Mustafa Kaynak