ŞEBİ ARUS 

Annem öldü/ 
Yeğenlerim öldü 
Peş peşe/ 
Halam öldü geçenlerde 
Şimdi yeni haber aldım Amcam ölmüş 
Rahmet olsun hepsine 

Hepsi bir yıl içinde 
Hüzünlere battık biz 
Yüzdük hüzün denizinde 
Hüzün yılım oldu benim 

Efendimiz gibi 
Şimdi daha iyi anlıyorum onu 
Acısını hissediyorum yüreğimde 

Annem öldü 
Yeğenlerim öldü peş peşe 
Şimdi yatıyorlar sıra serviler gibi bir bahçe içinde 
Bekliyorlar Amcamı 
Hazırlık yapıyorlar 
En güzel bir şekilde 
Karşılamak için 

Annem Gülizar hatun 
Yeğenlerim Alkame ve Mücahit 
Amcam Muhammet 
Rahmet olsun ruhlarına 
Deryalar kadar rahmet 

Hep beraber gittiler 
Elele tutuşarak gittiler 
Düğüne gider gibi gittiler 
Ölüme gittiler birbirleriyle yarışarak 
Ve aşkla 
Düğünlerine gittiler 
Düğünlerine gittiler 


Düğünleri oldu her birinin 
Annem babama kavuştu 
Yeğenlerim sevgililerine 
Amcam kavuşacak geçmişlerine 
Dedem hoca Ahmet Efendi 
Ninem Hatice hatun 
Halalarım Ayşe Fatma ve emine 
Bekliyorlar onu 
Hazırlıklarına başladılar sevinçle 

Şimdi biz sessizce anıyoruz onları 
Anıyor ve ağlıyoruz sessizce 
Gözyaşlarımızı akıtıyoruz sessiz ve derinden 
Irmak olup yüreğimiz çağlıyor 
Ama aramızda kalsın 
Laf arasında 
Hep birbirimizden habersiz 
Düğünleri oldu diyoruz 
Annemin düğünü 
Alkame nin düğünü 
Mücahit’in düğünü 
Şimdi de diyeceğiz muhtemel 
Muhammet Amcamın düğünü olacak 

Düğün var düğün var düğünümüz var 
Buyurun gelin dostlar düğünümüz var 

Köpeğimiz vardı mini minnacık yavrucak 
Daha üç gün oldu kavuşalı 
Ne de sevmiştik zavallıyı 
Aniden ölüverdi birdenbire öldü 
Bir sabah bulduk onu yuvasının önünde upuzun yatmış olarak 
Henüz bir adı da yoktu koymamıştık 
Şimdi diyorum ki adı Kıtmir olsun 
O da onlarla cennette birlikte olsun 

Biliyorum olmayacak olmaz olamaz amma 
Öyle olmasını istiyorum 
Gönlüm böyle istiyor 
Gönlüme söz geçiremiyorum 

Ahmet KEMAL