İyiler çoğalsın ki güzellikler bitmesin

Canlıların rızkını Yaratıcı dağıtır
Zenginler fakirlere veriyor zannetmesin
İnsanlar üzüntüyle başlarını ağrıtır
Rızkın kefili Allah kimse telaş etmesin

İşveren işçisini sanki kendi doyurur
Utanmadan insanın bir de yüzüne vurur
Başarıyı kendinden bilerek yapar gurur
Hiçbir insan İlahlık iddiası gütmesin

Her kes bir başkasını kendi gibi biliyor
Tecessüs edip onda türlü hata buluyor
Haramzade dürüstü hırsızlıkla suçluyor
Kimse bu insanların peşlerinden gitmesin

Unutmuşlar insanlar vefalı olmak neymiş
Şakiye göre vefa abdalca düşünceymiş
Abdalı hakir gören şeytana boyun eymiş
Aklı olan ömrünü boşuna tüketmesin

Diliyle Allah deyip kalpte fesatlık taşır
Gönüller yapmak varken üzmeğe yara kaşır
Hak dostlarına küser tagutlarla barışır
Mutlu olmak isteyen Allah’ı terk etmesin

Kahpeliğe çalışır aklı fitnecilerin
Kapısından ayrılmaz şeytani cincilerin
Arasında taş gibi dururlar incilerin
Saklanmaya çalışır insanlar fark etmesin

İnsanlık erdeminin unutulmuş anlamı
Dünya sevgisi olmuş yüreklerin ünlemi
İnsan neyle üzülür bu günle mi, dünle mi?
Üzülmek istemeyen kimseyi incitmesin

Ne Allah korkuları ne de sevgileri yok
Ey şeytanın dostları sizlerden dünyada çok!
Yalan ve iftiraya insanların karnı tok
İyiler çoğalsın ki güzellikler bitmesin

22-11-2014
Şair, Burhan AKSU