Doğduğumu görünce, Gelmiş umudum
Sarılmışım boynuna, Sakın yanlız bırakma
Ağladıkkça avuttu, Ellerinde uyumuşum
Ayağım yere basmazdı, Güvenirdim ona.

Savururdu göklere, Önceleri çok korktum
Alışmışım zamanla, Yükseklerde uçmaya
Bazen hiç gelmedi, Durmadan onu sordum
Bırakmak istemedim, Sarıldım bulduğumda.

Bir zaman böyle geçti, Mutluluk su gibiydi
Umuduma güvendim, Kollarında serpildim
Büyüdükçe anladım, Dertlerim dağ gibiydi
Epey hava almıştım, Bu bana yeter dedim.

Çok kayıplar yaşadık, Bazen teselli verdik
Mecburen yol almışım, Epey hava almıştım
Uzun zaman geçirdik, Zirveleri seyrettik
Bir baktım ki kendimle, Bir başıma kalmışım.

Kaybolduk bir meçhulde, Aradım umudumu
Geç olsada anladım O beni terketmişti
Yazlar, kışlar, geçtikce, Şaşırmıştım yolumu
Boşa dönüp durdum, Bir daha gelmemişti

On okudum bir yazdım, Biliyorum sandım
İncil sev, Tevrat yasak, Kuran oku diyordu
Bu bana yeter dedim, Yetmediğini anladım
Dolu dolu yaşadıklarım, Sonunda okul oldu

Anladımki sonunda, Bir kalbimiz varmış
Gerçeklerin özü, sözü, Her şey oradaymış...











Mustafa Yaman
26 nisan 2020