"VEDA ET YÜREĞİM"
‘Sanma bu gidişimin olacaktır tekrarı
Kalk ayağa yüreğim veda et gidiyoruz’

Tut elimden yüreğim, kalk ayağa gidiyoruz. Eğme başını yere, suçlu bir eda takınma sakın.
Eğme başını yüreğim, böylesi sevmeyi bilmeyen bir gönüle…
Eğer ki senin suçun sevmeyi bilmekse, sen değil o sevmeyi bilmeyen eğmeli başını yere…
Sevmeyi, sevilmeyi bir türlü beceremeyen o değil mi?
Haydi şimdi kalk ayağa gidiyoruz yüreğim gidiyoruz bu gönülden…
Senin tek suçun onu sevmek olmuştu oysaki baş eğen sen… Başını öne eğme, kaldır yerden yüreğim. Tut elimden gidiyoruz bu kurak gönül topraklarından.
Çünkü onun gel geç gönlünde boş heveslerinde gönül eğlememek senin suçun, senin günahın değil ki.
Bu senin asilliğindendir…
Ektiğin sevgi tohumları yeşermedi çünkü o gönül toprakları çorak çıktı…
Sen aşkı, sevgiyi bilip yitirenlerden değil kazananlardansın yüreğim. Çünkü dedik ya sen asil bir yüreksin…
Sakın ola eğme başını yere, bir daha seni böyle görmek istemiyorum…
Nazar mı değdi yüreğim sana, hani sen her şeye dayanırdın? Şimdi niye bu hüzün neden biri sarmış sarmalamış gibi nefessiz, soluksuz, halsizsin? Kalk ayağa yüreğim, tut elimden, eğme başını yere, dik yürü. Yapma yüreğim, gel el ele beraber çıkalım nefsin tufanından!.
Hadi yüreğim ALLAH de!...
Rabbin vardır bir bildiği. O her şeye kadirdir, her şeyi en iyi bilendir…
Bekle, sabret, toparla kendini… Sabır boyun eğmek değildir. Sabır, mücadele etmektir.
“Sabır öyle bir iptir ki; sen kopacak sanırsın, o gittikçe güçlenir. Sen bitecek sanırsın, o gittikçe çoğadır.” Demiş Hz. Mevlana.
Hayat bir sınav olması ile beraber aynı zamanda sabır ve zaman da bir imtihandır. İnsanlar en zorlu dönemlerinde sabretmeye bilerek istediklerine ve arzu ettiklerini kavuşur. İşte bu şekilde zaman ve imtihan ile beraber sabır bir araya gelir…

Sevgi yürekten gelmeli o zaman değerini ve yerini bulur. Sevmenin güzelliğini seven bilir.
Hz. Mevlâna şöyle demiş: “Sevgi şifadır. Sevgi güçtür. Sevgi; değişimin mührüdür.”
Ne güzel özetlemiş değil mi?.. Çünkü sevginin nasıl bir güç olduğunu iyi bilenmiş hazret.
Sevmek o kadar da zor değil aslın da. Sevmek kaşındaki ne olursa olsun incitmemektir, sevmek yaşayan hiç bir canlıyı acıtmamaktır.
Yunus Emre ”Yaratılanı severim Yaradandan ötürü” derken bizlere Yaradan’ın Yarattığı her şeye hoşgörü ile sevgi ile yaklaşmamızı tavsiye ediyor.
O halde bu sevgisizlik niye.. Yoksa insan olarak boynumuza şu atasözünü mü asalım yafta gibi:
“Sev seni seveni hâk ile yeksan ise, sevme seni sevmeyeni Mısır’a sultan ise.” Yakışır mı insana bu söz.
Oysa Meryem süresinin 96. Ayeti şöyle buyurmuştur.
" İman edip de iyi davranışlarda bulunanlara gelince, onlar için çok merhametli olan Allah, (gönüllerde) bir sevgi yaratacaktır. "

Ondan ötürü deriz ki Allah’ın lütuf ve merhametine sığınarak: Sevgiyle, sevdiklerinizle tüm kirlenmişliklerden uzak, mutlu gülen bir yüzle, sevin, sevilin, hayat sevince güzel ve diyelim her bir cümleye; atalarımızdan emanet aldığımız bu Vatanın sahipleri yalnızca bu Vatanı karşılıksız seve bilenlerdir dostlar…
Hoş kalın, hoşça kalın, sevgiyle hep dostça kalın, bir yerlerde bir gün görüşmek ümidiyle…
Gönül soframdan gönül sofranıza hoş sohbetler, muhabbetler gönderiyorum…

#öskurşun#