Zaman hangi bir anda durdu bilmem,
Bende saatler ayrılığın en derin anını geçiyor,
Gözlerim yine uyku ile barışmıyor anılar inletiyor,
Yürek’mi kederli yoksa düşler’mi sen demli,

Oturmuşum bilinmeze her zamanki cam kenarına,
Ayağı yüreğim gibi kırık o eski sandalyenin üstüne,
Resminin karşısına yakmışım hasretine tüten bir sıgara,
Telvesi muhabbetine çalan bir fincan kahve eşliğinde,

Gözlerimden bağrıma akan bir kaç damla yaş,
Sarıp durmuş yine beni o tarifi imkansız ecele çağrı telaş,
İzler dururum seni anımsatan yıldızları karanlığa inat,
Bir yandan’da bir dilenci misali dilenirim seni yaradan’dan,

Sabah olmak üzere esen yelin uğultusu hasrete yakılan türkü,
Çaresiz kuşların cıvıltısı ağaçların dalında biten yaprakları inletir,
Hayal’mı düş’mü bir anlam veremedim sanırım yine ruyadayım,
Bir garip sensizliğin yine tam ortasındayım ne çare sen hülyadayım...

Bağımsız Şair Yazar Osman Dastan © 26/04/2020.05:40