0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
435
Okunma
Seni
bir şişeye
koyup
saklasam
yeniden
gelip
dünyaya
içtiğim
ilk
şarapla
karışık
olsan,
adını-sanını
ağaçta
asılı kalan
geçmişinden
anlasam,
uygar bir
düşün
az gelişmişler
tarafından
toplanış
resmi olsan
duvarda
rastlasam,
ellerim
cebimde
uzaklaşsam
aklımda
sesinin
kırıntıları
tuhaf
yüzün
sanki bir
insanlıkçasına
çok,
gördüğüm
her şeye
aşığım
her bir
zerrede
içinde
utanmadan
sen varsın,
gitmek
bir yandan
seni terkederken
bir yandan da
tekrar sana varmak,
yol ne kadar uzunsa
o kadar uzunsun
dudaklarından
öpmek imkansız,
ben karınca
sırtımda
dünya
aklımda
çekirdek kabukları
varsa da
bir kalbim
gerisi
bu şiirin
dışında...
İlker ÖZDEMİR
