Yoksun ama çıkıp odana baktım
Gelinliği alıp hayale daldım
Kahrımdan bir anda yığılıp kaldım
Seni benden aldı bu son yolculuk

Umutlarımızı topraklar aldı
Azrail gelip te seni de çaldı
Bana son hatıra gelinlik kaldı
Bizide ayırdı bu son yolculuk

Sanki herşey sensin bakamıyorum
Gözüm yaşla dolu tutamıyorum
Sesini duyup da bulamıyorum
Her şeyi bitirdi bu son yolculuk

Tüm davetiyeler bastırılmıştı
Sevinçten dostlara haber yollandı
Kurduğum bu düzen birden dağıldı
Severken ayırdı bu son yolculuk

Mutluluktan sanki dünya benimdi
Düğün Mart’ta diye karar verildi
Hesapsız bu ölüm araya girdi
Ansızın ayırdı bu son yolculuk

Gelinliği giymek tek isteğiydi
Bilmesede beyaz kefen giymişti
İstemeden beni bırakıp gitti
Yakıp yıktı beni bu son yolculuk

Bağırsam duyar mı benim sesimi
Yaklaşsam tanır mı şu nefesimi
Açsam kabir denen ten kafesini
Artık biter misin bu son yolculuk

Mehmet Gürgön