Gün gelir kollar sızlar, el sızlar, ayak sızlar,
Çareler sona erer, çağırır ayaksızlar.

Dört kolluya oturur, düşersin birgün yola,
Kimbilir nerededir vereceğin ilk mola?

Hesap günü gelince; yollu yolsuz seçilir,
Çeşme var hayat akar, ya da irin içilir.

Dünyanın hasatıdır gidilecek son mekân,
Yavaş hızlı demeden yaklaşıyor anbe an.

Nice hesapsız hesap, hesap gününü bekler,
Hesap düzgün olmazsa, boşa gider emekler.

Buradaki kandırma, sana hep tatlı gelir,
"Sus" istersen orada, el ayak cevap verir.

Bilgisayar dökümü kaçırmaz, hepsi mâlûm,
Bakalım nerde hayrın, kimlere ettin zulüm?

Eyvah! Görünen o ki, her yanın zaafiyet,
Yasa yok, itaat yok, yol boyu kötü niyet.

Yola çıktın bir kere; ara, doğru yolu bul,
Hakka, adâlete uy, olmaz ki her yol makbul.

Şu sınav yıllarını doldurma zulüm, kanla
İnsanoğlu bir silkin; doğrul, kendini anla.

Cebi yok ki kefenin, herşey dünyada kalır,
İnsan o ki inanır; yanına sevap alır.

Ne yakışır sana kan, ne insanlığa şiddet,
Düşün ki son mekânın; sınırsız, ebed müddet.
Ey akıllı yaratık; istemez misin Cennet?...

31.10.2017
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan