Kolay mı elli bir yıl bu sinede
Yavaş yavaş ömür geldi de geçti
Ak saç sakal oldu, bunca senede
Al yanak gül yüzüm soldu da geçti

Gençliğim geçmedi ana kucakta
Aş, ekmek aradım köşe bucakta
Yetim öksüz kaldım asker ocakta
Öksüzlük kalbimi deldi de geçti

Çiftçiliği yaptım kara sabanla
Yoğurup pişirdim gurbet yabanla
Ekmeğim paylaştım dağda çobanla
Ağayı, paşayı bildi de geçti

Ben bağlayamadım kimseyi harca
Parasal durumum geçmiştir darca
Yıllarca çalışıp gönderdim borca
Varımı, yoğumu aldı da geçti

Âşık oldum sevgi koydum gönül’e
Sevgim büyüdükçe döndüm bülbüle
Çağırdım aşkımı, koşda gel hele
Bakıp ta yüzüme güldü de geçti

Çok istedim huzur ile çağlamak
Yârimi göğsüme basıp bağlamak
Payıma düştü bak yine ağlamak
Her gece hüzün’e saldı da geçti

Dostlarımın çoğu tuzakmış bana
Dünyada mutluluk uzakmış bana
Hastalık ciğerde azıkmış bana
Günden güne ciğer öldü de geçti

Eş, dostun kazığı zoruma gitti
Doktorum dediğim ciğerden etti
Vefasız bu yıllar beni tüketti
Acıları bana kaldı da geçti

Ömür feleğin çemberinden geçti
Mutluluk, huzurum fizana göçtü
Sağlığım tükendi uykular kaçtı
Her gece uykumu çaldı da geçti

Hayatımda kar kış fırtına esti
Kaderim yarama tuz biber bastı
Yalvardım feleğe, yüzünü astı
Başımdan saçımı yoldu da geçti

Kuru tarladaki buğday darıdan
Kaderimi böyle yazmış Yaradan
Şairliğim ise, basit sıradan
Ağlamak kaderim oldu da geçti

Necati diyorki şan şöhret boşa
Mendil bulamazken gözdeki yaşa
Elbet koyacaklar, musalla taşa
Yavaş yavaş ömür geldi de geçti


Necati KEÇELİ
ADANA