yapıştır avuçlarını avuçlarıma
sen afrikalı siyah çocuk
yürüyelim insanlığın
umuda çıkan yolunda
bana ektiğin düşleri anlat
şer düşmemiş yüreğini birazda


yürüyelim
karnı tok
ve kanın kırmızılığını unutmuş
bir altın kuşağa doğru

kelimelerden bahsedelim biraz
en çok ’yiyecek’ ve ’vahşet’
en az şişman kelimesi kullanılır sanırım
deri kemik ülkende
oysa birikmiş yağlardan dolayı
bulunamayan damar yolu için
yeni teknikler geliştirilmektedir
başka başka yerlerde


ölüm şiirsel gelir mi hiç orada
bacak kemiklerine yapışan
üç beş gram ete
ve göğüslerindeki
toprağa verilmiş evlat acılarını
bir sonrakine emziren
anaların gözlerinin çukurunda
biriken yaşa
ve cennete

bir de şunu sormalıyım
nerede saklamaktasın
ne kalbin dayanabileceği
ne de zekanın algılayabileceği
yaşama umudunu

uzat elini
afrikalı siyah çocuk
parmakların dokunsun tek tek
etli diri parmaklarıma
belki gölgesinden öğrenebilirim
siyahla beyazın
güneşin altında
aynı rengi giydiğini

belki anlatabilirim umuda
en çok nerede
beklenildiğini



























......................................z.ersoy