Yüzümüz yok huzuruna çıkmaya
Dünyada düzeni bozduk Allah’ım
Neler yaptık bir parçacık lokmaya
Kendimize mezar kazdık Allah’ım

Büyüğün küçüğe geçmiyor sözü
Gerçeği görmüyor kimsenin gözü
Düşmüş yüreklere bir fitne közü
Günden güne daha azdık Allah’ım

Kuran’la Sünnet’le bizi uyardın
Dileseydin bize toptan kıyardın
Oysa sen kuluna en güzel yârdın
Yasaklı yollarda gezdik Allah’ım

Anaymış babaymış attık köşeye
Bazen kendimizi vurduk şişeye
Surlar ördük huzur ile neşeye
Cennet güllerini ezdik Allah’ım

Garipse saymadık onu adamdan
Oysa hepimiz de olduk Adem’den
Yaktık yürekleri kederden gamdan
Mazlum kullarını üzdük Allah’ım

Ne kardeşi saydık ne arkadaşı
Silmedik garibin döktüğü yaşı
Makama zengine eğerken başı
Fakir fukaradan bezdik Allah’ım

Geliş gayemizi unuttuk çoktan
Oysa yaratmıştın bizleri yoktan
Çıkar için geçtik haktan hukuktan
Sadece eğlenip tozduk Allah’ım

Çok yavaştan aldık hayra gelince
Sana koştuk acı bağrı delince
Hatamızı çok geç oldu bilince
Yanlışa günaha tezdik Allah’ım

Ele fırsat geçen çıktı tez yoldan
Senden değil yardım diledi kuldan
Kendine put yaptı paradan puldan
Kendimizi yakan közdük Allah’ım

Boş yere tükettik koca zamanı
Gayemiz doldurmak oldu cüzdanı
Emanete koyduk sanki vicdanı
Narkoz yemiş gibi sızdık Allah’ım

Kirlettik emanet ne varsa elde
Küfür fitne yalan dolaştı dilde
Şehirler ilçeler ve hatta belde
Kötülükte tarih yazdık Allah’ım

Bilmiyorum nasıl böyle şaşırdık
Garibin mazlumun hakkın aşırdık
Senin emanetin yere düşürdük
Bizler geleceğe izdik Allah’ım

Yırtıldı perdemiz erkek kadın kız
Hiç fayda etmedi nasihat bir söz
Koymadık geride hiçbir güzel iz
Oysa Hakk söyleyen sözdük Allah’ım

Doğruya çıkarsız vermedik selam
Sus pus olduk garip çekerken elem
Menfaat olunca çoştu hep kalem
Dilimizden bağı çözdük Allah’ım

Çoluğa çocuğa kıyarken zalim
Sesini çıkarmaz medeni alim
Çıktı insanlığa hizmetten ilim
Doğrunun üstünü çizdik Allah’ım

Ayhan Kocabay
25.3.2020