Usta

Gönüller yaralı bedenler hasta
Ruhlarda insanlık ölüyor usta
Satırlar isyanda heceler yasta
Şiirler anlamsız kalıyor usta

Açtık gönlümüzü kadir bilmeze
Hoyrat ağızlarda ettiler meze
Suna bulamadık deryada yüze
Ömür güllerimiz soluyor usta

Rızasız bahçeye dalanı gördüm
Gül dibinde yatan yılanı gördüm
Yemin ihtiraslı yalanı gördüm
Yüzüne vurmadık gülüyor usta

Söz verip sözünden cayanlar vardı
Can dedikçe cana kıyanlar vardı
Birde bu feryadı duyanlar vardı
Şu gök kubbe şahit biliyor usta

Aşk istedi verdik yırtıldı perde
Yüzüne tükürüp dönecek yerde
Adına destanlar yazdık ya birde
Bize müstahak mı oluyor usta

Vefasız yar dedim kırılıp küstü
Gönül kapısına bir kilit astı
Sırra kadem bastı selamı kesti
İmansız ömrümü yoluyor usta

Kalemden kağıda hicran akıyor
Kırılmış nameler dargın bakıyor
Sözler kifayetsiz cümle sıkıyor
Defterler acıyla doluyor usta

Kime sorsam diyor yok aşkta sefa
Arama maşukta bulunmaz vefa
Anladım sonunda hep cevri cefa
Şahini çaresiz kılıyor usta

Hatice Şahin