Ben senden aksedenleri
Anlaşılmaya muhtaç melalini
Nazarlarından gizlediğin nişaneni
Dert etmekten bizar oldum, yoruldum


Hayatı baharında kuruttun
Umutların yosmalığında unuttun
Zevklerin çardağında solgun bıraktın
Ömrün devranında kahırları yüreğime ektin


Ne seni, senden gelecekleri
Kalbin yalnızlığındaki sefilliğimi
Beyhude nefeslerin sinemde ki izlerini
Sana olan hasretin hicrana kattığı şahitliğini


Korkar oldum ben sevmekten
Yüreğin şevksiz nefeslenmesinden
Gözleri fersizliğe müptela eden kederden
İstemem artık seni, halsiz bıraktığın sevgini


Ne hayatlar baharlar yaşadılar
Sensizlikte hazanlaşıyor tüm nazarlar
Ruhumu yâd ediyorlar topraktaki mezarlar
İhsandan yoksun niyazlar, neye hasret duyarlar


Hak teslim edilecek vaattir
Hakk ise zerrenin sahibi mutlak olandır
Hakikat gün gibi aşikâr olan yolun felahıdır
Vuslat ruhun kalbi nizam etmesinde ki sanattadır


Kalbi boşluk akide yozluğudur
Avuntularla arkadaşlık ihsandan arîdir
Hevesler, nefsin sürümünde nefeslenirler
Nefs terbiyesiz sefilliğinde iradene hükmedecektir


Zalim, âlimden maada halin
Hukuksuz bilginin, var olan cehaletin
Teslimiyetteki adavetin, hiddet içindedir o kalbin
Sevgiyi hak etmeyen, beyhudelikte geçirdiğin bir halin


Ana, hilkatin gereğince hissetmezse
Baba, geçim derdiyle canından da bezerse
Hoca, tegannilerle bidatlerin derdiyle nefes tüketirse
Nefesler, hissiz yürekler ve sevgiyi terennüm edemeyenlerdir



Mustafa CİLASUN