Herkesin hayatı romandır, roman,
Hiç kimse kendini, özel sanmasın.
Hayatın sonunda, bir hiçtir olan.
Hiç kimse kendini, özel sanmasın.

İster kartal olup, zirvelere kon.
İstersen zehmeride, soğuklarda don.
Herkesi bekliyor, vazgeçilmez son.
Hiç kimse kendini, özel sanmasın.

Bebeler ağlarken, gülen vicdanlar.
Yoksula, garibe, zulmeden ağalar.
Kimseye kalmıyor, saraylar hanlar.
Hiç kimse kendini, özel sanmasın.

Varlığınla boşuna, kendini övme.
Yoksulum diyerek, kendini yerme.
Toprağı altı var, kibirli olama.
Hiç kimse kendini, özel sanmasın.

Hesap var, hesap, sakın unutma.
Kaprisle, gururla, kendini yorma.
Gün gelir yalnız, kalırsın sonra.
Hiç kimse kendini, özel sanmasın.

Ne makam, ne servet, kurtarmaz seni.
Sevgi ve saygıya, uzat şu eli.
Azrail alırken, şu naçiz teni.
Hiç kimse kendini, özel sanmasın.

Hakka, Hakça, sığınmak varken.
Ötelerde herkes, eşit olurken.
Mevlâm şu canı, bizden alırken.
Hiç kimse kendini, özel sanmasın.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.