KÖYE VARAMAYIZ EMMOĞLU
Durumlar değişti bu illet yüzünden,
Bu yıl da köye DÖNEMEYİZ emmoğlu,
Vazgeçmesek bile bu sene izinden,
Uçaklar gitmez, İNEMEYİZ emmoğlu

Ne tadımız kaldı ne de tuzumuz,
El öpemiyor oğlumuz kızımız,
Maskeden tanınmaz oldu yüzümüz,
Evde hapis DURAMAYIZ emmoğlu.

Herkes herkese şüphe ile bakıyor,
Sokaklar boş, köylü maske takıyor,
İmam ne sela ne de ezan okuyor,
Köye gitsek de GİREMEYİZ emmoğlu.

Eskisi gibi pazarlar kurulmuyor,
Eş dost, akraba yanına varılmıyor,
Hiç kimse tokalaşıp da sarılmıyor,
Hısım akraba GÖREMEYİZ emmoğlu.

Bu yıl yedinci ayda izinler yattı,
İftar sofraları, davetler de bitti
Teravih namazı, cumalar da gitti
Bu sevaba da EREMEYİZ emmoğlu.

Hepimiz korktuk karantinaya girdik,
Hiç görmediğimiz günleri de gördük,
Gurbet elde çaresiz, bağlandık kaldık,
Yollar kapandı! VARAMAYIZ emmoğlu.

Şair Ebuzer ÖZKAN