Kapımıza geldi, İngiliz,
Mesudiye’dir önderimiz,
Kum kale, Seddulbahirimiz,
Türk taarruzu müfrezemiz…

Bu tarihe sığmaz bir destan,
Yurduma gelip, kafa tutan,
Kapımızı çalmadan açan,
Uşaklık eder Yunanistan…

Dur be puşt, bastığın bu toprak,
Türk’ün yurdu kırmızımtırak,
Bura Anadolu, son durak,
Mehmet Çavuşu rahat bırak…

Gece boğaza hücum eder,
Bataryaları bir bir döver,
Yağılık eder Anzak yaver,
Nusrat’ı unutur kahpeler…

Çevirdi şafakta topları,
Yandı Çanakkale sırtları,
Toz duman oldu sabahları,
Yüzbaşı Hakkı, birçokları…

İngilizler tam bir bozuntu,
Ocean zırhlısı unuttu,
Seyit onbaşı üç top tuttu,
215 okkayı bacadan soktu…

Tabyamızda kalan tek toptu,
Hain itler topluca koştu,
Fransızlar oldu kara kutu,
Toplarımızda bir horultu…

Böyle bir zafer takmaz lordu,
İşgale karşı duran ordu,
Mevzi her gün yeniden doldu,
Gelen onbeşli bir kolordu…

Havada şarapnel parçası,
Kağnıda bir kadının hası,
Şerife bacı ve hırkası,
Taş olmuş beden destanımsı…

Şehit oldu, yeni gelenler,
Gaziye umut, el verenler,
Taşıdı durdu hemşireler,
Havada çarpışan mermiler…

Unutmaz ki bu Hıristiyan.
Hin oğlu hin hain Hindistan,
Din İslam, ahali Müslüman,
Kara Fatma derler el aman…

Kalleş ordusu olmuş yamyam,
Kahpeden, gayrı olmaz adam,
Sahipsiz sanma bililtizam,
Bayrağım alkan, durur kıyam…

Dur! bastığın toprağı tanı,
Dünya değil, bir devir battı,
Kınalı Hasan burda yattı,
Yürekler bir sevda yarattı…

Düşmanda var olsa da imkan,
Mehmetçiğin kalbinde iman,
İşte bu! kafirde olmayan,
Çanakkale geçilmez yapan…

Dur desen durur mu? hayvanat,
Cephede onbaşı Nezahat,
Oniki yaşında biner at,
Sen bunları unutma heyhat…

Dosta düşmana duyurduğun,
Dünyaya meydan okuduğun,
Can pahasına koruduğun,
Vatan dediğin yer, çocuğun…

Onca düşmanı susturduğun,
Dostlarına umut olduğun,
İstiklal ve namus koyduğun,
Yerin adıdır Çanakkale…

Bülent SAĞLAM
18 Mart 2020