Yerde mi, gökte mi; bilmem nerdeyim,
Aklım mı tutuldu, hangi yerdeyim?
Zaman, mekân, arş ferş dışında kaldım,
Yalnız "Hakk! " dediğim bir seherdeyim.

Bu öyle bir gerçek; ufuk ötesi,
Arşı çevreleyen gerçeğin sesi.
Hakk bende parladı, âfak ağardı,
Yalanın gerçekte söndü nefesi.

Ağlayan gerçekler ışıdı bir bir,
Hesabı tam tuttu münker ve nekir.
Envâr-ı safâ ki arşa uzandı,
Yeniden başladı gönülden Tekbir.

Her yere ulaştı emsalsiz muştu,
Bu minval üzere Kafdağı coştu.
Devler ülkesinde düzen kuruldu,
Simurg kanadında cüceler uçtu.

Ya Rab! Hakk’ka bağla cümle âlemi,
Hakk’la önder eyle yüce dâvamı.
Birlikte dirlik var dediler ama;
Yine kandırdılar hassı, avamı.

Dayan ey yüreğim; yalana inat,
Yalanın harcına gerçekleri kat.
Göklerin esrarı saçıldığı ân,
Korkma, doğruları yine sen anlat...

07.02.2017
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan