TEBRİZLİ ŞEMS


l


Tebrizli güneşti


Ebu Bekir Kirmani’den


Baba Kemal Cündi’den ders aldı


Ona Mevlana muştulandı


Harikalar keşfoldu o gizledi


Sonra dedi


Ey alemin sarrafı beni tanı


Ve attı elindeki kitabı alıp suya


Adı uçan Şems’ti


Bir yerde durmazdı


Onunla sohbet arkadaşı oldu


Allah için (onu) sevdi


Ve sevildi(onun tarafından)


İki sevgili birbirinde yok oldu



Kalabalıklardan kaçtı



Hasret çekti ve çektirdi


Ayrılık çekti ve çektirdi


Tekrar kavuştu aşık ile maşuk


Ama çok sürmedi


Öldürüldü


Aşk için öldürülen ilk kişiydi



ll


Şems dedi


Subhani maazama şani


Kendimi tesbih ederim benim şanım ne yücedir diyen


Bayezid mi büyük


Biz seni hakkıyla bilemedik diyen


Peygamber mi


Buyurdu


Mevlana dedi


Alçak gönüllük gösterdi efendimiz


Onun batını büyüktü


Doymadı rahmete doyamadı bir türlü


Bayezid’inse küçüktü kabı


Taştı hemen


Muhammed sığmadı dünyalara



lll.



İkramlara karşılık verirdi


Şam’da bir Hristiyan gençle satranç oynadı


Sultan Veled onu bu halde buldu


Müslüman oldu genç tanıyınca Şems’i


Kıskançlığa kurban gitti


Ve bir kuyuya attılar cesedini



Buyurdu


İlim yolunda çok engel vardır



Buyurdu


İlim üçtür


Zikreden dil


Şükreden kalp


Sabreden beden



Buyurdu


Edepsiz insan


İnsan sayılmaz



Ahmet KEMAL

Ahmet Kemal