Beyaza çalardı gözlerim
Akrep kıskacını kapattığında,
Vursun aklımı işte apaçık
Sorular, cevaplar ve işte perde
Kalbimi rehneden yarasaların
Sessizliğine ram kulaklarım
Gelmeli üstüme evet gelmeli
Gecenin en hırçın süvarileri
Uçurmalı uçurumsuz düşlerimi
Durgun, yorgun ve ıslak
Bir yalazla yakmalı gece
Köhneyip küfe duran
Nasırsız ellerimi
Hani ki yeryüzüne
Pusatsız bir savaşa gelmişcesine
Dalıyorum dalgın dalgıçlar gibi
Zamanın karanlık sularına

Dönüyor dönüyor
Gelip sırtıma çıkıyor gelincik kırmızılar
Ol dedin oldum daha ne
Öl desen ölürüm bana ne
Verip sinemi telli pullu rüzgara
Ruhumu ezdirip temaşalara
Gel desen gelirim hanene
Bıraksın yakamı artık varoluş
Dünya bu zaten toptan kayboluş

Eritsem gölgemi
Akrep kıskaçlarında
Yelkovan en kadim düşmanım olur
Kadranda dönüyor bütün hikaye
Şiir orda aşk orda
Orda bütün mesele
Kaybolan zamanlar bütün hazzıyla
Geçse de ırzına kelimelerin

Yeryüzü bir mesken hüznüme benim
Geçmezsem tükürsün yüzüme benim


Ekim 2006

Şükrü Özmen