Kıştan çıkıp hele, bahar gelince
Umut çiçek oldu, dalda açıyor
O benim sevdiğim, yüze gülünce
Bülbülü çıldırttı, gülde açıyor

Şu hüzün mumları, yelde sönünce
Sevda ışığında, aydınlanınca
Gittiği yerlerden, canan dönünce
Saçtığım yerlerde, yolda açıyor

Göz göze gelince, farşılar gibi
Bayramlara hazır, çarşılar gibi
Hasret limanında, karşılar gibi
Bir demet yasemen, elde açıyor

Mutlaka eş arar, insanın geni
Kaydeder beynine, her geçen anı
Seviyor, sevmiyor, diyorken hani
Beyaz papatyalar, falda açıyor

Gönül ırmağının, çok yüksek debi
Gelincik alıdır, cananın lebi
Ben senin çevrende, semahta gibi
Bak rüzgar gülleri, yelde açıyor

Şu deli sevdalar, gönle dolunca
Durup düşünürüm, yalnız kalınca
Berceste dizeler, türkü olunca
Besteye söz oldu, dilde açıyor

Ne güzeldir yârin, dudu dilleri
Terk ettin aşk için, yaban elleri
Lüzumsuz gönlünün, ateş gülleri
Arı peteğinde, balda açıyor

Sadık DAĞDEVİREN-Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

FARŞILAR: Tanışanlar, tanışık olanlar
DEBİ: Nehrin taşıdığı su miktarı
LEBİ: Dudağı