Her gün koşar durur divane, deli
Aşkının peşine düştü bu gönül
Bendini yıkarken sevdanın seli
Gönül ırmağında taştı bu gönül


Göz yaşı sel oldu döküldü yere
Söz dinletemedim bin defa sere
Fırtına misali esti bir kere
Sana kavuşmaya koştu bu gönül


Aşkımın önünde diz çökse dağlar
Bülbül gülü için her zaman ağlar
Sensiz geçmez oldu yüz yıllar, çağlar
Zaman tünelinde pişti bu gönül


Fırladı yerinden tutamam gayrı
Hasret tavan yaptı olmuyor ayrı
Uzakta durmanın olur mu hayrı
Kabına sığmıyor coştu bu gönül


Kavuşmamak için yemin mi içtin
Kelebek misali dalından uçtun
Tabip kâr eylemez bir yara açtın
Yaptığın her işe şaştı bu gönül


Ferhadi dizinin bağı çözüldü
Sözler boğazına geldi dizildi
Geçmişi gözünden bir bir süzüldü
Seninle olmaktan hoştu bu gönül


Ferhat GÜNAYDIN
Emekli Öğretmen / Şair - Giresun
14 Mart 2020