Havaya ve suya, bir de toprağa
Bu senede gökten düştü cemreler
Ağaçlar bürünür, yeşil yaprağa
Nisan’a ne güzel koştu cemreler

Bu hoş cemrelerle, göründü bahar
Umut dağıtıyor, gün boyu nehar
Yerden kalkıyorken, hafif bir buhar
Tatlı bir huzurla, coştu cemreler

Cemrelerse yılda, gelir bir kere
Bahçede marullar, ıspanak, tere
Bereket yağarken, buluttan yere
Küçük derelerden taştı cemreler

Havalar ısındı, buzlar çözüldü
Kışın gidilmeyen, yerler gezildi
Turna katarları, bile dizildi
Doğada nasıl da, hoştu cemreler

Sular gözesinde, ne güzel çağlar
Bülbül ise gülüm nerde der ağlar
Nasılda gülüyor, bahçe ve bağlar
En güzel mevsime, baştı cemreler

Kelebek ve kular, daldan uçunca
Güneş daha fazla, ışık saçınca
Badem erik, bir bir çiçek, açınca
Var olan ilgiye, şaştı cemreler

Lüzumsuz çiftçinin, iş hünerinde
Mevlâ’m nizam koymuş yerli yerinde
Papatya, gelincik, yol kenarında
Tatlı bir huzura, eşti cemreler

Sadık DAĞDEVİREN-Aşık LÜZUMSUZ

NEHAR: (C.: Enhür) Fecrin doğuşundan güneşin batışına kadar olan aydınlık. Toy kuşunun yavrusu. Altın.