OYUN BAHÇESİ
Turunç çiçeklerinin kokusu gelince burnuma,
Çocukluğumun anıları beni alır,
Oyun bahçesine götürür.
Anılar sarınca aklımı.
İçime eski günler düşer.
Hani o mutluluğun bir pamuk şekerine saklandığı.
Gözlerimin bir bilye camında parladığı günlere.
Bahar rüzgarında havalanan uçurtma zamanına.
Bahçede uç uç çiçeğinin üflediğim anılarıma.
Büyümedim ,küçük bir kız olurum bazen.
Annem "Benim küçüğü m diye " seviyor halâ.
Bir tek o ağlıyor benimle.
Ağlama anne, bak ben büyüdüm.
Ben anne oldum...
Senin gibi bende ağlıyorum evlat için.
Benide amcalar ağlatıyor.
Elimden umutlarımı alıp.
Oyuncak olmayan evimi yıkıyor.
Üzülme annem bak ben büyüdüm
Teyze ler elimden elma şekerimi alıyor
Kendileri yiyor.
Annem sıkıldım ben bu hayat oyunundan.
Ben oyun bahçesine gidiyorum.
Oyuncaklarımı kimseye vermeden mutlu olmak istiyorum.
Seçim Seziş 23..03.2014.İstanbul.