Babalar
ölmeden yaranamazlar
ne evlâtlarına ne hanımına

koca evde her şeye yer olur
ama bir baba sığmaz o eve

yemek
yeter herkese
varsa kedi köpeğe bile
ama babaya kalmaz fazla

belki yarım yarım tabak
salatanın dibi meyvenin çürüğü
ayranın altı çayın sonu çerezin kötüsü

ütüsü bile yapılmaz
yaşlanırsa baba aman
hele işsiz kalırsa yandı

adı büyüktür
kendisi yüktür
hatırı küçüktür
baba bile demezler

ne yapsa
ne yapmasa
kızarlar peşin peşin
bayramda bile eli öpülmez

ne hâli hatırı sorulur
ne bir ihtiyacı var diye
ne de sevdiği yemekler yapılır

para vermezse yüzüne de gülünmez
lafı değersizdir artık hiç dinlenmez

uyusa kızarlar
uyumasa azarlarlar

nasıl çok yanacaksa canı
öyle yakarlar sırayla yaparlar

ölse diye beklerler
gitse diye beklerler
utanmaz çekinmez
yüzüne söylerler

baba
lâzım olur arada
imza için ya da ne bileyim işte

kız isterken belki nişanda düğünde
parası yoktur itibarı da yoktur ama
görüntüsü vardır yine de

fotoğrafın en kenarında
eğik bükük mahcûb sırıtır
evdekiler herkese gülerler
onun yüzüne bakmazlar ama

baba
şanslıysa dede olur
torunları severler hemen
para menfaat çıkar nedir?
henüz bilmezler

sonra
ölür bi’gün
çok şükür rahat eder

senelerdir özlemiştir
hep Allah’tan dilemiştir

cenazesine kimler gelir kimler
şaşırır komşu akraba hatta aile

gelen över dûalar eder
ne kodamanlar ne sanatçılar
hatta devlet adamı ünlüler gelir
acayip hatıralar dile getirilir

yaptıkları
yazdıkları
hayırları
yâd edilir

bir kaç meczûp gözyaşı döker
bir de kedisi ile köpeği
ha bir de kuşları
mahallenin

garip bir derviş çıka gelir
salavâtlar ile tabutun sağına
önden girer taşımaya bırakmaz

toprağa da verirken o tutar başını
gözyaşlarıyla vedâ eder dostuna

"bekle beni, hasret giderelim" der
duâ duâ üstüne, herkes gider de
o gitmez, kedi köpek kuşlar
ah bir de vefâ bilenler

dost bilen meczûban
kanlı ağlarlar

azıcık dostu kalır geride
ailesi tez unutur

baba ölür
kurtulur
aile/si!

muharremali