Duydun mu hiç gurbetin adını
Ağladın mı sevdiğinin ardından
İçin yandı mı pare pare,
Koptu mu yüreğinden bir parça.
Alıştın mı zamansız ayrılıklara
Annen baban kardeşlerinden
Sen hiç yaşamamışsın arkadaş...

Ekmeğini paylaştın mı birisiyle
Garibin derdini sordun mu nedir diye
Duydun mu başında bekleyen atmacaları
Gözlerin dolu dolu oldu mu hiç
Kapısını arşınladık mı bütün bayramlarında,
Dolaştın mı büyük küçük demeden herkesi
Sevinçler nerede kavuşmalarımız,
Yokluğumuz nerede
Paylaştın mı tüm mutlu mutsuz anılarını
Çocuksu gülüşlerini sakladın mı pencerede
Yalnız kaldığında kalın perdeler arasında
Sana da yeni elbiseler alınamadığında
Utangaç tavırlarını sakladığın oldu mu
Boynunu büktün mü hiç
Alışık olmadığın oda köşelerinde kaldın mı
Sen hiç yaşamamışsın arkadaş...

Bir kez yardım eli bekleyenleri gördün mü etrafında
Tutmamışsın bir dost elini, fakiri fukarayı görmedin demek
Gözetmemiş bir çocuğu kötülüklerden
Dinlememiş derdini çilekeş her birinin
Bir kuşun kanadı kırık, üşüdüğünde
Titrediğinde soğuklarda
Üzülmüyor isen eğer sen de.gördüğünde
Başını yere koyan bir köpeğe acımıyorsan eğer
Bir gülü koklamamış öpmemiş isen bir yüreği
Bir çocuğun tebessümü mutlu etmez ise seni
Bir yaşlıya hürmetle bakmıyorsan eğer
Karşıdan karşıya geçen bir yaşlının elinden tutmuyor isen
Sadece kendi tokluğun ise, önemli olan
Aranmıyor, aramak istemiyorsan eğer hiç kimseyi
Yaşasan ne olur be arkadaş, yaşamasan...

Okunmayan kitaplar gibiysen tozlu raflar arasında
Açılmayan sayfaları gibisi kitapların
Kapılar arasında kalmışsın sen demek
Başkası için değil kendin için de ağlamamış
Sevmiyor isen gönülden, birini
Seni arayan biri de yok ise
Çok yazık olmuş.
Sen hiç yaşamamışsın be arkadaş,
Yaşasan ne olur, yaşamasan da...

Behçet Bük Eskişehir