Halı

tatar arabaları ulandı arkası arkasına
sakalı yerine ğodu Ümmücenin enişdeleri
yesyeni bi he(y)be atıldı gelin arabasına
bazarda ğelin abası Fadime; “yenge” bindi
Adilin Arif, Osman Çavış, Kürt Veli,
arkada ğalan gatırlara gırbaç endirdi
niyeyse turladılar geldiler
Harmanyeri, Gocagoyak Mezerdüzünü
durduk yerde; yarı yolda gelin aşmış yüzünü
nayeti gonşuda bi mes lastik taha oldu
meşin, dabannı, kösele topuklu
“gacırt gucurt” ses çıkarır Esme’nin her sekişinde
cangır-cungur boynundakı "beşibiryerde"
şangır-şungur Gocabaşlı Goca Yaşar işi
yengattan dökülmüş gümüş-bakır bilezikleri
minder, kırlent, hasır yastık;
tavus guşlu, bombe gapaklı sandık
her şeyleri “cedit yeni”ydi
ille de kösele dabannı mesi
tahtalıkda pembe astarlı mes lasdiği
..

gelin alımının ertesiğün elimizi öptü,
utandım, bi tühaf oldum
ilk tefa elimden öpülüyodum
üsdelik de öpen benden böyüğüdü
hepimize birercik de güçcük mendil verdi
Esme Ğelin taha; o Macargızının evindeki
mavi laylom pabuçlardan giymedi..
ahıra, ağıla inmedi artık
ağılı süpürmedi, batmaları yemlemedi,
malları sağmadı, çobanı savışdırmadı
varsada halı, yoksada halı
Halıcı Memet’den ödünç alınmış “başlık”
“gelin ertesinde”; kekili, zülüfleri kesildi
ve evlerine halı dezgahı çakıldı
yoldan tarafa bakan duvara
elbirlik imelek döküldü, gülecende ip sarıldı
direzi gerildi, sırık geçirildi
eğri demir, doğru demir, maşa
mengene kuruldu;
Esme Ğelin er kalktı, halı dokudu günboyu
modele baktı, düğüm attı
“küt” “küt” “küt” kirkit vurdu
bi an eveli borç ödenecekmiş
gülecende yumak sarmadı
evin hiçbir işine eli varmadı
peynir, yoğurt çalmadı,
yayık bişeklemedi
soba yakmadı, aş pişirmedi
gülecende yumak sarmadı
evin hiçbir işine eli varmadı
o beline inen sekiz belik saçı
bir daha örülmedi
"nassı olsa kökü kendinde"ymiş.
hiş bişiyim para etmedi ğetdi
ne peş para; ne verese
mes de keymedim, potinde