4
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
839
Okunma
//
siyah,
beyaz
bir şiirde seyretmiştim sanırım
pastel bir şehrin yorgun kaldırımlarında ıslak bir adam... o adam ki,
ölmeden hemen önce haykırırcasına “gittiğin uzağım” diyordu sevgilisine…
dedim
kendime
hadi canım
nasıl yani, ölesiye, ölürcesine
kaldı mı dünyada böyle aşk öylesine
sonra
sordum kendi kendime
adın ile başlayan her satırda
neden, neden her seferinde dilim kanıyor,
neden adının geçmediği her fasılda yüreğim hep yanıyor
sakın,
sakın dedi aynadaki suretim
sonra buzdan bir nehir çarptım suratıma
yok canım ilgisi yok dedim güldüm, güldüm geçtim
sonramı… sonra sen, yine sen, yine sen cemreleştin aklım kurağıma
ve
ben,
yine ben, önce kendimden
sonra aynadaki suretimden geçtim
sanıyorum.., yok, yok eminim bu kez fazla derin kestim…
//
ilhanaşıcışubatikibinyirmi
5.0
100% (8)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
