ZELZELE
Akşam maa aile çay sohbeti ederken
Sağdan soldan gümbürdedi zelzele
Panikledik bütün hane hep birden
Allah dedik bir ağızdan zemzeme

Merdivenden inemeden kimisi
Kolonların dibindeydi ikisi
Çocuğunu emzirirken annesi
Yıkıverdi binaları zelzele

Abdest almış nur yüzlü bir nine de
Namaz geçer diye çıkmaz hanede
Sokakların zifirinde arbede
Kıyameti andırmıştı zelzele

Devrilince duvar duvar haneler
Göçüklerde namaz kıldı anneler
Dışarıya ses vermeye güç ister
Akut, asker, sivil verdi el ele

Bu ne çetin zaman oldu velvele
Bakamıyor kuzusuna dip dibe
Kızım da var dediğinde askere
Yaraları depreştirdi zelzele

Aşkı yaktı yüreklerde o feryat
Gayret etti meleklerle o nevzat
Himmet eli gördü biri nihayet
Gönülleri birleştirdi zelzele

Yekvücut oldu yurdumun canları
Görmez oldu ayrı, farklı yanları
Can kurtulsun diye kazdı toprağı
Vatan için saf tuttular diz dize

Türkün şanı dar günlerde bellolur
Yara sarar, hem kucaklar dost olur
Merhamette Karani’den meşk bulur
Yüreklerde köprü kurdu zelzele
Ayşe Ciplioğlu Kaş