Kendin gibi sandın, gönül herkesi
Sana sırdaş olan, eli bilmedin
Tartmadın ölçmedin duyduğun sesi
Sana gardaş olan, dili bilmedin

Kasıp kavurarak, yere vurmuştu
Günlerce savurup, uzun sürmüştü
Sabah akşam başta dönüp durmuştu
Aşkta ayaz kesen, yeli bilmedin

Akan pınarları, söküp bitiren
Nice dereleri, yıkıp, batıran
Önüne çıkanı, alıp götüren
Gözde ırmak olan, seli bilmedin

Sevdası uğruna, her şeyi yakıp
Güldürdü milleti, huniler takıp
Ne söylüyor diye, şöyle bir bakıp
Aşkından çıldırmış, deli bilmedin

Gelecek engeli, önceden sezip
Sevda bahçesinde, gizlice gezip
Her türlü çiçeğe, methiye dizip
Kırmızı beyazlı, gülü bilmedin

Kendinden geçerken, sesini duyan
Aşığım diyor bak, ayan ve beyan
Mızrap her değişte, dertliyim diyen
Sazında inleyen, teli bilmedin

Ey gönül her zaman, haddini aştın
Kendine inanan, asi bir baştın
Özledim dedikçe, sen uzaklaştın
Aşık Lüzumsuz da, hali bilmedin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık Lüzumsuz