Şiirin başlığîndan mı yoksa final satırdan mı başlasam değişmeyen (İnsanın Fıtratı.)Bilemedim şimdi .Bir insan yedisinde neyse yetmişinde de aynıdır densede.İnsanoğlu deyişken karekteriyle şaşırtabiliyor.Karekteri oturmuş özü sözü bir sandıklarımız maalesef Arkadaşlık ve dostluklarda güven sarsabiliyor.Merhamette ,vicdanda yetersiz kalabiliyorlar kendi çîkarları doğrultusunda hep ben ,benciler .(Kirlenen dünyamız yeniliğe mi açılıyor bilemedim .Zaten dünyamızın günahı nedirki ,katili kim .İnsanlar değil mi?Her şey hızla değişmekteyken olumsuzluklar korkutan boyutlarda güneş ufuktan doğacak beklentisindeyken yarınlar nelere gebe bilmiyoruz.Tevekkülle ,dualarla ,hayrolsun diyerekten yaşıyor yaşamaya çalışıyoruz.Tren aslında bazılarımız için çoktan kaçtı.Hep mazide yaşamak onun güzelliklerini sisli hatıralar arasında aramak ta bir şey deyiştirmiyor.Komşuluklar,Arkadaşlıklar,Aşklar o yılların güzelliği Siyah beyaz Türk flimlerinde kaldı.Yaşadıklarımız ,yaşîyamadıklarımız, yanlış seçimlerimizde kendimiz oynadîk kaderimizle.Yinede geç kaldîk sayılmasada nefes aldığımız ,sağlıklı olduğumuz müddetçe bir umut var bir yerlerde hayaliyle yarınlara sarılmak gereksede umutsuz vakalarda var.