0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
461
Okunma
Ke(n)disi kurtulmuş
sayısız yalnızlık bırakmış yanan evinde
o yangından, bir görümlük şiir
yalnızların bile terk ettiği harabeleri dolaşır dururum
yer minderinde ke(n)disine yurt edinen
duygularla beraber...
çilesine eyvallah etmeyen sıkıntıları
sırtına çivileyen ihtiyarı gördüm
g/özlerimden süzülenler yüzümü yalar geçer
ölümü gönderir soğuk ağıtlar
bu hercümercin tüm badirelerini
merhametinden öpülecek insanlar aşar
insan ölse de insanlık yaşar.
gümüşhanlı’yım ke(n)disine sarılışından
s/ayıkladım kendimi k/ayıp zamaneden
5.0
100% (2)
