1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
839
Okunma
Yine karanlıklar çöktü.
Yalniz gecelerine.
Bu çekilmeyen hayatın içinde,
Dertlerimle başbaşa kalmışım.
KADER desen kader değil yaşadıklarım.
Ben her gece yalnızlıklara.
Vurgun yemişim
Kölesi olmuşum sevgi denen şeyin.
Hasretiyle büyümüşüm,
Artık sevmiyorum gündüzleri.
Sevmiyorum sıkıntı veren geceleri.
Sadece hüzün olmayan saatleri seviyorum.
DÜNYA dursun iştiyorum o vakit dönmesin yerinde dursun
Artık kendimide sevmiyorum.
Patlamaya hazır volkan gibiyim
Bu aralar çevremide kendimide .
Yakacam biliyorum.
Bana kan kusturanlardan
Çok kötü intikam alacam diye Korkuyorum
Yine merhametim ağır basıyor.
Böyle gecelerde yine yalnızım.
KADER denen şu yaşamın içinde.
bilinmezliklere doğru.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz