Terâzi doğruyu tartar mı dersin?
bu çağda ayak basılırken aya
yanlışlık azalmaz artar mı dersin?
yerli arabaya inandık baya

İnandık güneşimiz tutuluyor
asgari ücretli unutuluyor
çalışan işçiler uyutuluyor
talim mi edilsin simide, çaya?

Kurtulamadık sıkıntıdan, dardan
durmak yok devam bir ince ayardan
kulağımızdaki mahnı ağyârdan
vaziyet bu nere dayarsan daya!

Biz başka bunlar başka yaşıyorlar
ne bentleri çiğneyip aşıyorlar
şehr-i Istanbul’la uğraşıyorlar
yakınlaştık hattı kırılmış faya

Satışa sunulmuş ahlâkın arzı
müslüman’ım diyen bilmiyor farzı
yendiğimiz düşmanın bizde tarzı
kalmış, ne edep kalmış ne de hâya!..

Ne dersin ne olur deşme yaramı
ki, helâli bilen yoktur haramı
kanatma içimdeki hatıramı
zaten sözlerin kabilinden kaya

Vefâsı firâri dostluğu kayıp
çünkü, gerçekleri değersiz sayıp
böyle yaşayana diyorsan ayıp
dedirende elbet bozuktur maya

Ve dersin ne işve ne nazdım dersin
şöyle/böyle yazdıkça yazdım dersin
bugün sürura mezar kazdım dersin
mirastan kalacak paya bak paya

Mehmetçiğin son duâsı okunur
nağmelerim tezgâhında dokunur
nedir ne değildir nur üstüne nur
bakmak lazım gelir döşenmiş raya

Bakıp-ta görmeyen başıboş gezer
sermest olan kendi bağrını ezer
düşünen taşınan canından bezer
derdi çeker günleri saya saya

Meseleler içimde sancı dersin
hayata hem tatlı hem acı dersin
ben bilirim elbet baş tacı dersin
atları ayağa kaldıran taya

Bende çaylar gibi çağlasam derim
yüreğimi yakıp dağlasam derim
omzuna yaslansam ağlasam derim
yığınlaşan bu ağıda bu vaya

Algıya ziyankâr tuğyanlarımı
sokarım akıl-a isyanlarımı
yoluna serdiğim imkânlarımı
yok sayar daha çok gidersin yaya

Sen ben yok biz varız anayasalı
gamla kasavet içinde tasalı
bir uzundan bir uyuzdan masalı
dinleye dinleye uğradık zaya

Gümüşhanlı’yım şi’rim
Şayia olsun inşallah
3 Ocak 2020
İnegöl