Zaman

Kıyamet yaklaştı ağızlar tatsız
Kopmaya az kaldı ahir zamanda
Laflar dokunaklı çehreler adsız
Uyduruk söz kaldı ahir zamanda

İnsan aktı gitti gölgesi kaldı
Yalancı dünyanın belgesi kaldı
Kanlar aktı gitti lekesi kaldı
Yürekte iz kaldı ahir zamanda

Kanadını açan yele takıldı
Yüksekte uçanlar yere çakıldı
Yıkılmaz denilen dağlar yıkıldı
Nazarlı göz kaldı ahir zamanda

Bir soluk nefesli kendini bilmez
Ölümsüzüm diyen ey! gafil ölmez
Köke kıran düşmüş bir daha gülmez
Sararmış yüz kaldı ahir zamanda

Rağbetsiz aile, sevgili, yarlı
Buzuldan heykeller yüreği karlı
Püf desen sönecek ateşi harlı
Tutuşmaz köz kaldı ahir zamanda

Gündüzün üstüne gece binerken
Sağım alev alev solum sönerken
Batıdan doğuya dünya dönerken
Batmayan biz kaldı ahir zamanda

Dost dostu yemeye dişler sivrildi
Zengin sofrasında fakir eğrildi
Yıllar akıp gitti çağlar devrildi
Yaşlanmış hız kaldı ahir zamanda

Ertuğrul -1-