Ne gül kaldı, ne diken; kışı vurdu mevsimin,
Semânın rengi döndü; karardı gök, hem zemin.
Karda kaymanın zevki, fakire meşakkattir,
"Bu da geçer" desek de; baharından kim emin?

Nice mevsim yaşadık, nice karakış gördük,
Kışlar acı getirdi, öldük öldük dirildik.
Odun, kömür, gaz, soba; yedi bitirdi bizi,
Uludağ’da kar yandı, biz kediye çul ördük.

Doğuda yol kapanır okula varmak için,
Kader midir, zaaf mı; acı çekeriz niçin?
Irmaklar sele döner, yıkılır hâne, mekân,
Kuşlar çatı ararlar karda donmamak için.

Yükseklerden uçanlar görmezler halimizi,
Fatura zamlarıyla yürütür gemimizi.
Artık gelen kışları parklarda da yaşarız,
Milletin bahçeleri ısıtır hepimizi.

Yine bir kış böylece dayandı kapımıza,
Kiminde var, kimde yok; bakmıyor çoğa, aza.
Yardımlaşın, bölüşün, veren el hayırlıdır;
Verdiğin kadarıyla ulaş içinde hazza...

18.11.2018
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan