(Yoksulluk Destanı)

Bana gül diyorlar, nasıl güleyim
Bankalara borçsuz, bir kul görmedim
Çare bul diyorlar, nasıl bulayım
Hani gözü yaşsız, bir dul görmedim

Bakarım emekli, yaşayan ölü
Haklı olsa bile, susmuştur dili
Gelen arattırdı, her geçen yılı
Mutlu ve huzurlu, bir yıl görmedim

Patronun yerini, taşeron aldı
Sözleşmeli oldu, ne yüzü güldü
Her yere İşsizlik, korkusu saldı
Sorunları çözen, bir yol görmedim

Petrol ile gaza, gücüm yetmiyor
Elektiriğe hiç, aklım yatmıyor
Peynir ile et’e, hesap tutmuyor
Cebim de parayı, hiç bol görmedim

Trafoya girdi, kedi diyorlar
Fetecü çıktı bak, kadı diyorlar
Enflasyon kırk iken, yedi diyorlar
Ben karşı kalede, hiç gol görmedim

Demeyen kaldımı, bir bakın aman
Yoksulda hale bak, yaman mı yaman
Ananı da al git, dedi bir zaman
Bu kadar da ağır, hiç dil görmedim

Deli eder beni, bu gidiş deli
Beğenen varmı ki, Ülkede hali
İşsizim ve açım, diyen bir eli
Şevkatiyle sıkan, bir el görmedim

Ben ağa değilim, koysalar sedir
Bilmem ki yoksulun, çektiği nedir
Lüzumsuz ahvali, Yurdumun budur
Yarından umutlu, bir fal görmedim

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ